باسلام و عرض ادب
هیچ وقت انسان وقتی درِ خونه ی کریمی میره، پشیمان نمیشه، همین که کریم به ما اجازه داده بیاییم در خونش، خیلی ارزش داره، مخصوصا وقتی این کریم خدا باشه. منتها وقتی انسان در خونه کریم میره نباید دست خالی برگرده باید یه چیزی بخواد، اون هم چیزهای ارزشمند و بزرگ. این نیاز به تصمیم و تفکر داره، باید تصمیم گرفت که واقعا تغییر کرد و دست از خیلی خطاها برداشت، اونهم هم به این نیست که بگیم خدا غلط کردم، بلکه نیاز به شناخت و معرفت هست.
باید بدانیم این کارهایی که می کردیم واقعا غلط بوده یانه، چرا انجامش می دادیم؟ چرا نباید انجامش بدهیم؟ اصلا چه کارهایی را نباید انجام داد و چه کارهایی را باید عمل کرد؟ وظیفه ی ماچیست؟ ما از کجا اومدیم، کجا هستیم و کجا خواهیم رفت؟ در شب قدر تا جوابی اجمالی و قانع کننده به این سوالات نداشته باشیم، خیلی نمی توانیم تصمیمات بزرگ و محکم و سرنوشت ساز بگیریم. وقتی میخوان تقدیرات سال ما را رقم بزنند، نگاه می کنند ببینند ما خودمون چه چیزهایی را واقعا می خواهیم تغییر بدهیم، آیا اصلا می خواهیم تغییر پیدا کنیم؟ تو چه زمینه ای می خواهیم تغییر کنیم؟ یا فقط اومدیم یه چند تا خواسته ی دنیایی که قبلا داشتیم و نتوستیم بهش برسیم،
اومدیم تو شب قدر بیشتر از خدا درخواست کنیم و روی آن فکر کنیم. کار به این نداریم که خدا ازما چی می خواهد و شب قدر را برای چی گذاشته. اگر اینطوری باشه، تغییر خاصی صورت نمی گیره، اما اگر با تدبر و تفکر و بینش باشه شاید بشه یه تصمیماتی گرفت. به خاطر همین می گویند که بهترین عمل در شب قدر کسب علم هست. مخصوصا علمی که سرنوشت ساز باشه، علم و تدبری که ما را دگرگون کنه،
و الا همین میشه که به قول شما هر سال هست و میاییم یه چند تا حاجتمون را به زبون پیش خدا بیان می کنیم و می ریم، اما برنامه ای برای عوض شدن و آدم شدن نداریم، نهایت آرزوها همین مسائل و حوائج دنیوی است. اگر هم اخروی است، برنامه ای براش نداریم و فقط به زبان از خدا می خواهیم.
http://www.askdin.com/showthread.php?t=41332&p=544234&viewfull=1#post544234