سؤال:
برای معرفت به خدا و این که دیگر گناه نکنم، چه کار باید بکنم؟
پاسخ:
اجازه بدهید یک روایتی را در این زمینه تقدیم کنم به شرطی که شما یک مدتی بنشینید و بر روی آن تأمل بفرمایید. که «در خانه اگر کس است یک حرف بس است»:
«مردی به خدمت امام حسین (علیه السلام) رسیده و عرض کرد: من مردی گناه‌کار هستم و صبر بر معصیت (استقامت در برابر آن) ندارم، مرا موعظه فرما. حضرت فرمود: «پنج عمل انجام ده، آن گاه هر گونه که خواستی گناه کن:
1. روزی خدا را نخور و هر چه می خواهی گناه کن.
2. از ولایت خدا بیرون رو و هر چه خواستی گناه کن.
3. در جایی گناه کن که خدا تو را نبیند.
4. به هنگام مرگ نگذار حضرت عزرائیل جانت را بگیرد و هر چه خواستی گناه کن.
5. وقتی مالک دوزخ تو را به آتش می‌اندازد، داخل آتش نرو، آن وقت هر گناهی خواستی انجام ده». (1)
در این حدیث حضرت می‌خواهد بفرماید: تو که بر هیچ یک از این پنج چیز قادر نیستی، پس چگونه گناه انجام می‌دهی و خود را بدبخت می‌کنی؟!
اگر ما فقط در همین یک روایت تامل جدی کنیم، موقع حرف زدن، موقع نگاه کردن ....حواسمان جمع می‌شود و با هر کسی دوست نمی‌شویم و هر حرفی را نمی‌زنیم و به هر صحنه‌ای نگاه نمی‌کنیم.
ما نباید نفس خود را به حال خود رها کنیم که به تعبیر حضرت علامه حسن زاده آملی (حفظه الله تعالی): «آدم بيدار كشيک نفس مىكشد و پاسبان حرم دل است، و مراقبت تامّ دارد، و نقّاد دقيق كارهاى خود است.» (2)
منابع:
1. احسان‌بخش، صادق، آثار الصادقین، ج 6، ص 349، شماره 8789.
2. حسن‌زاده آملی، حسن، مجموعه مقالات، ص 19.