آیا یک معلول باید با فرد معلول ازدواج کند؟

پرسش:

دختری هستم که چند سال پیش بخاطر سانحه تصادف دچار معلولیت شدم. در این مدت موقعیت هایی برای ازدواج پیدا کردم ولی مردد بودم و می خواهم از شما راهنمایی بگیرم. من غیر از معلولیت شرایط جسمی و تحصیلی و خانوادگی خوبی دارم؛ اما احساس می کنم معلولیت همه را تحت الشعاع قرار داده است.
بعضی افراد می گویند حتما باید با یک معلول ازدواج کنی؛ اما در معلولین مورد مناسبی نیافتم. بعضی هم می گویند اگر با فرد سالم ازدواج کنی، ممکن است تو را رها کند. چون دخترهای سالم شرایط ازدواج خوب ندارند؛ چه برسد به معلولین. بعضی هم می گویند که تو باید با مردی متاهل ازدواج کنی؛ اما من از اینکه همسر دوم بشوم متنفر هستم.
آیا من حتما باید با فرد معلول ازدواج کنم؛ حتی اگر تناسب نداشته باشیم؟ آیا می توانم با یک مرد سالم ازدواج کنم؟ در این صورت چگونه اعتماد کنم و نسبت به آینده نگرانی نداشته باشم؟


پاسخ:

مثل هر جوان پاک و سالمیْ شما نیز دوست دارید ازدواج کنید و زندگیِ آرامش بخشی داشته باشید. اما معلولیّتِ ناشی از تصادفْ شما را دچار مشکل نموده است. پرسیده اید:«آیا من حتما باید با فرد معلول ازدواج کنم؟» در پاسخ می گویم:«خیر».
شاید بپرسید:«پس حتما باید با فرد سالمی ازدواج کنم؟». من در پاسخ می گویم:«خیر».
ببینید. نمی توان برای خوشبخت شدن و موفقیت در ازدواج فرمولی قطعی ارائه داد. نمی توان تضمین کرد که در صورت ازدواج با فرد معلول یا سالم حتما خوشبخت می شوید یا خدای ناکرده حتما دچار شکست خواهید شد. تنها کاری که می توان کرد این است که با عمل کردن به توصیه هایی ریسک و خطرِ شکستِ ازدواج را کاهش داد. زیرا در موارد زیادی مشاهده می شود که زندگیِ خانم و آقای معلول با تنش و عدم موفقیت همراه بوده است. همچنین مواردی دیده شده که آقای سالم از روی احساسات با خانم معلولی ازدواج کرده و در نهایت این ازدواج به جدائی ختم شده است. پس هیچ اصراری برای پذیرشِ خواستگارِ سالم یا فقط خواستگارِ معلول نداشته باشید. البته «به هیچ وجه توصیه نمی کنم با مرد متأهلی ازدواج کنید». زیرا در ایران، در موارد زیادی دیده شده که ازدواج با مرد متأهل با موفقیّت همراه نبوده و آقای متأهّل پس از مدّتی، به سراغ همسرِ اول رفته و همسرِ دوم را به حال خود رها کرده است؛ همان چیزی که در قرآن کریم از آن نهی شده است. خداوند متعال در سوره مبارکه نساء، آیه 129 می فرماید: (فَلَا تَمِيلُوا كُلَّ الْمَيْلِ فَتَذَرُوهَا كَالْمُعَلَّقَةِ) یعنی:«پس یکسره از یکی از زنانِ خود روی نگردانید و او را همانند زنی بلاتکلیف رها نمایید».

مشکل شما یک نکته قوّت هم دارد. آن نکته قوّت این است که وقتی آقایی برای خواستگاری از شما اقدام می کند، مشکل شما را می داند و لازم نیست او را با «اصلِ مشکلِ» خود آشنا سازید. بر خلافِ افرادی که دچار بیماری هایی هستند که پنهان است و پس از دو یا سه جلسه خواستگاری و پذیرشِ یکدیگر از نظر ظاهری، عقلی، عاطفی و دینی و غیره لازم است مسأله بیماری مطرح شود. این مسأله استرسِ زیادی به فرد وارد می کند. البته این به آن معنی نیست که دیگر لازم نیست شما در مورد مشکل خود با خواستگارتان صحبت کنید. بلکه برای کاهش رسیک ازدواج باید پس از چند جلسه خواستگاری،«شما» به آقای خواستگار پیشنهاد دهید که برای آشناییِ بیشتر با شرایطتان با همدیگر به پزشکِ معالجتان مراجعه نمایید تا اگر محدودیّت هایی وجود دارد (از نظر رفت و آمد، مصرف دارو و بچه دارشدن و ...) پزشک آنها را با خواستگارتان درمیان بگذارد و از همان ابتدا آقای خواستگار در جریان آن محدودیت ها قرار گیرد. پیشنهاد مراجعه به پزشک باید از طرف شما باشد تا خواستگارتان بفهمد که شما می خواهید او با چشم باز و اطلاعات کافی هر اقدامی را انجام دهد. این توصیه اول بود.

توصیه دوم برای کاهش ریسک ازدواج این است که حتما پس از مراجعه به پزشک، با خواستگارتان به یک روانشناس مراجعه نمایید. زیرا در ازدواج با یک فرد معلول نباید از روی احساس تصمیم گرفت. چون با احساس نمی توان از پس مشکلات زندگی برآمد. فرد سالمی که تصمیم به ازدواج با فرد معلول دارد، باید تمام جوانب را سنجیده و قضیه را برای خانواده خود حل و فصل کرده و آنها را برای داشتن یک عروس معلول آماده کرده باشد. مهم تر از همه، این است که باید بتواند با نگاه اطرافیان، جامعه و حرف های مردم کنار بیاید و بی توجه به حرف دیگران باشد و بی توجه هم باقی بماند. کسی که فرد معلول را برای زندگی انتخاب کرده، مطمئنا دیدگاه مادی گرایانه به ازدواج نداشته و ظاهر همسر برایش مهم نبوده، بلکه باطنِ همسرش و رسیدن به «تکامل و آرامش» در کنار همسری آرامش بخش، مهربان و پشتیبان را در نظر داشته است. او باید این اعتقاد را همواره حفظ کند. خواستگارِ شما باید احساس کند که شما به دلسوزی نیاز ندارید، بلکه به همسری نیاز دارید که همراه و پشتیبانتان باشد. این مرد شاید سالم و مجرد باشد و هرگز ازدواج نکرده باشد؛ شاید سالم باشد، ولی تجربه یک شکست و جدائی را داشته باشد. یک روانشناسِ خبره می تواند بفهمد که آیا خواستگارتان از روی احساسات تصمیم به ازدواج با شما گرفته یا اینکه با در نظر گرفتن تمام شرایط و با داشتنِ توان و تحمّلِ کافی برای پذیرشِ محدودیت ها چنین تصمیمی گرفته است.

توصیه سوم برای کاهش ریسک ازدواج این است که شما از هم اکنون شروع به یادگیریِ «مهارت های زناشویی» نمایید. پژوهش های روانشناختی نشان داده همسرانی که در روابط خود موفّق می شوند، از مهارت های ویژه ای برخوردارند.

توصیه چهارم، توصیه ای است که من به همه خانم ها می گویم. پس از ازدواج نیز به خودتان رسیدگی کنید. فرقی نمی کند که چند ماه یا چند سال همسرتان را می شناسید. حتی اگر یک سال از رابطه تان گذشته باشد، نباید تنها به این دلیل که با او احساس راحتی می کنید، خودتان را رها کرده و دیگر مثل سابق به ظاهرتان نرسید. شما باید همیشه بیشترین تلاش خود را کنید تا زیباتر از همیشه به نظر آیید. همیشه به این فکر کنید که دیدار اول تان است، سعی کنید دل شوهرتان را هر طوری شده به دست آورید. اگر شما برای ظاهر و زیبایی تان ارزش قائل شوید، از نظر دیگران نیز زیبا خواهید بود. باید در خانه خود را آراسته نگاه دارید و به ظاهر خود بیشتر اهمیت دهید و از نظر روحی فردی پرانرژی باشید. همه این کارها نه تنها به دوام زندگی زناشویی شما کمک می کند، بلکه سبب اعتماد به نفس بالای شما می شود. لازم نیست ساعت ها به آرایش کردن و لباس خوب خریدن و پوشیدن اختصاص دهید. همین که پیش از آمدن همسرتان، آرایش مختصری نمایید و خود را خوشبو کنید و لباس مرتّبی بپوشید، کافی است. این را جزء اصلی برنامه روزانه خود قرار دهید و هیچ وقت از آن غافل نشوید . پس از ازدواج همیشه سرگرمی های جدیدی برای خود بیابید. در زمینه ای که استعداد دارید، فعالیت نمایید. ورزش کنید. کتاب های مفید مطالعه نمایید و در گروه های خانم هایی که حرفه یا هنر مفیدی را انجام می دهند و با یکدیگر همفکری می نمایند (خارج از فضای مجازی) عضو شوید. پژوهش ها نشان داده که فضای مجازی با همه فایده هایی که دارد، باعث افزایش افسردگی در افراد می شود. سعی کنید برای فعالیت های مفید که باعث رشد شخصی تان می شود، وقتی بیابید. به این صورت پس از مدتی، هم نظر مثبت تری در مورد خود می یابید و هم همسرتان دیگر شما را دست کم نمی گیرد و برای نظراتتان اهمیت بیشتری قائل می شود.

بُروز مشکلات و بیماری های جسمی برای افراد، وسیله خوبی است که باعث می شود افرادْ استعدادها و توانایی های خود را بشناسند و «سعی کنند» آنها را شکوفا سازند. شرط این کار، همان «سعی و تلاش» است. پس سعی کنید و تلاش نمایید. موفقیّت از آن چیزی که فکر می کنید، به شما نزدیک تر است. فقط باید بخواهید و برای دستیابی به آن کوشش کنید. شما می توانید.


واژه های کلیدی:
ازدواج، ازدواج با دختر معلول، ازدواجِ دختر معلول

http://www.askdin.com/showthread.php?t=63030&p=989945&viewfull=1#post989945